CULEMBORG - De inrichting en de wijze van gebruik van de Volencampen houden de gemoederen in Culemborg flink bezig. Margriet Hunfeld van het Burgerinitiatief heeft in een vorig artikel haar zienswijze ontvouwen. Dat is één van de redenen voor agrariër Gijs de Raad (49) om zijn visie op de ontwikkelingen rondom dit veelbesproken stuk Culemborg te delen. “Ik ben een melkveehouder met oog voor duurzaamheid en natuur.”
 
De Raad vertelt dat hij voor de Culemborgse familie Wille het landbeheer op een duurzame manier uitvoert. “Dus met het oog op de vergroening en behoud van de biodiversiteit. Voor het ontwikkelen van een visie  op de Volencampen ben ik erbij gevraagd door Mike van der Linden. Ik ben een partner in het gesprek tussen de huidige pachter De Leeuw en Ada Wille, de landschapsarchitect. Er zijn omwonenden die zeggen: ‘Laat het alsjeblieft zoals het is op de Volencampen’.” Daar hoort ook Mike van der Linden bij. Hij is een gepensioneerde omwonende. In zijn actieve carrière heeft hij in de VANL gezeten. Dit is de afkorting van Vereniging Agrarisch Natuur- en Landschapsbeheer. “Zij begeleiden boeren naar een duurzamer natuurbeheer.”
 
Verdienmodel
In de ogen van de melkveehouder roepen de leden van het Burgerinitiatief te makkelijk ‘dat ze het wel even gaan doen’. “Daar heeft de huidige pachter, de heer De Leeuw, het laatste woord over. Er moet een plan komen waarbij de omwonenden tevreden blijven en De Leeuw een goed verdienmodel kan naleven, want hij betaalt een hoge pacht.” Hoe hoog die is, kan De Raad niet exact aangeven. “Maar het Burgerinitiatief moet rekenen op een bedrag van zo’n € 10.000,- per jaar. En dat zes jaar achtereen. Dat moet je hard kunnen maken. En er moet financiële zekerheid komen voor de boer.” Met de komst van ‘Nitraatrichtlijn 7’, een actieplan uit Brussel en Den Haag, is het volgens De Raad eenvoudiger om de kwaliteit van het oppervlaktewater te verbeteren. “Daarin staat dat je binnen twee meter afstand van een sloot niet mag bemesten en geen akkerbouw mag plegen. Ook mogen agrariërs geen bestrijdingsmiddelen gebruiken in deze spuit- en teeltvrije zones, licht De Raad toe.” Hij ziet kansen voor bewoners om zich daarop te focussen en dat De Leeuw zich kan gaan toeleggen op het midden van de percelen. “Wie weet dat er dan een ander bedrag voor de omwonenden resteert en dan kan De Leeuw zijn overblijvende tien hectare blijven gebruiken om gras voor zijn paarden op te verbouwen. Als er minder mest op het land gaat, dan is het verdienmodel te schraal,” aldus de Culemborgse melkveehouder. Het is vooral in de zuidelijke provincies van ons land dat boeren een bekeuring krijgen voor overbemesting, weet De Raad. “Hier in het Rivierengebied hoor je nooit dat agrariërs een boete ontvangen voor het dumpen van mest.”
 
Voorzetten
De agrariër met oog voor duurzaamheid geeft drie voorzetten voor wat er op dit moment moet gebeuren:

1. Het Burgerinitiatief moet volgens hem gaan letten op en gaan nadenken over de taal. “Minder schenenschopperij. Ze zouden er beter aan doen om goodwill te kweken, want wij agrariërs verdienen ook waardering.”
2. Een doordacht plan voor de Volencampen. “Een goed plan schrijven dat op de steun van de familie De Leeuw kan rekenen met inbegrip van de toekomstige spuit- en teeltvrije zones.”
3. Meer oog voor andere maatschappelijke en stadsontwikkelingen. “Vogels zul je daar nooit meer aantreffen, want alle mensen rond de vier dreven hebben katten. Die gaan alle jonge vogeltjes opeten.”

Volgens de Raad is de Volencampen van oudsher een grasland. “Er zal best een keer een vogel gaan broeden, maar ze moeten het echt gaan zoeken in de randen van het perceel. Er zijn allerlei realistische plannen die een boer heel goed kan uitvoeren. Zie daarvoor ook de site van de VANL, daar staan interessante tips op voor boeren die meer kennis willen opdoen.”
 
Raakvlakken en overeenkomsten
De tijd van altijd maar lijdzaam toezien is nu voorbij wat De Raad betreft. “We hebben ook last van een negatief imago. Dat komt door slechte berichtgeving uit andere delen van het land. Als groene mensen ons verhaal horen, dan draaien ze vaak wel bij. De groenen roepen vaak veel, maar ik heb nog nooit iemand op ons erf gezien om met eigen ogen te bekijken hoe wij het doen. Je hoeft het niet altijd met elkaar eens te zijn, maar je moet wel met elkaar in gesprek blijven,” is de menig van De Raad. “Je heb altijd meer raakvlakken en overeenkomsten dan je in eerste instantie vermoedt.”

Hij geeft toe dat de sloten in de Volencampen vervuild zijn. “Ik denk dat dit komt door de kastanje- en eikenbomen. Die nemen veel stadsvuil op in hun bladeren die vervolgens iedere herfst in de sloot belanden. De bewoners van Culemborg vinden daarmee hun eigen vuil en uitstoot terug in de sloten van de Volencampen. Deze twaalf hectare land heeft rond 1900 ook dienst gedaan als vuilstortplaats. Vroeger was dat heel normaal. De huidige pachter heeft in een paar kuilen bomscherven van de Engelsen uit WOII aangetroffen. Mensen met een metaaldetector vinden regelmatig wat terug uit die tijd.”

Zie ook: Natuurbeheer op komst voor stadsweide De Volencampen

Deel dit artikel op Facebook: