VIJFHEERENLANDEN - In deze reeks artikelen delen bestuurders van de gemeenten binnen ons uitzendgebied hun visie op actuele, maatschappelijke en lokale thema’s. In deze negende aflevering deelt Wethouder Ton van Maanen (58) van de gemeente Vijfheerenlanden zijn zienswijze op wat er speelt in zijn gemeente. “Als wethouder ben ik altijd bezig met de langetermijn.”
Van Maanen ‘zit’ als wethouder op alles wat met financiën en economie te maken heeft. Daarbij let hij vooral op de stabiliteit en continuïteit. “Dat geldt ook voor de gemeentefinanciën en het bedrijfsleven. Ondernemingen hebben hier ook baat bij in hun bedrijfsvoering. Het huishoudboekje moet op orde zijn.”
De plannen van vandaag en de lange termijn De wethouder kijkt niet slechts naar vandaag, maar naar de langetermijn. Hij vindt evenwel dat een wethouder niet over zijn eigen termijn heen mag regeren, maar daar terdege rekening mee hoort te houden. “De vraag daarbij is steeds: ‘krijg ik de plannen van vandaag uitgewerkt?’ Een voorbeeld: in de vorige raadsperiode is besloten om het gemeentehuis te verbouwen, deze periode wordt daar aan gewerkt en de volgende is bedoeld om het lintje door te knippen. Dus daarom ben ik altijd bezig met de langetermijn.”
Vertrouwenscrisis Op dit moment hebben we een vertrouwenscrisis filosofeert de wethouder. “Het vertrouwen tussen overheden en inwoners is geschaad. Dit staat op de tocht en eerlijk is eerlijk: daar staan we een beetje machteloos tegenover. Ga maar na: Toeslagenaffaire, gestegen energiekosten, de landbouw- en stikstofcrisis. Daar ligt een stevige uitdaging om dat vertrouwen te herwinnen.” Het werkt ook overal door volgens Van Maanen. “In het minimabeleid, ’t armoedebeleid, het bedrijfsleven, scholing en de aanpak van criminaliteit. Een gevolg hiervan is dat veel mensen steeds schaamtelozer hun eigen weg gaan.”
Kansen Er liggen - in de beleving van Van Maanen - genoeg kansen om op te rapen. De ontwikkeling van het buitengebied en woningbouw. “Daar steken we op in,” zegt hij daarover. “Ik zie vooral kansen in het ontsluiten van gebieden plus de verkeersafwikkeling. Ook in de ontwikkeling van scholen. Ik noem met name Hagestein. Aan de andere kant liggen er kansen voor de agrarische sector. Die sector worstelt nu. Toch heb ik goede hoop dat het stof neerdaalt, maar dat is nog even zoeken.”
Puzzelstukken De gemeente Vijfheerenlanden heeft een aantal uit hun jasje gegroeide bedrijven. De gemeente wil deze graag huisvesten op nieuwe gebieden. “De besluitvorming over industriegebieden creëren, deze uitbreiden of revitaliseren is een interessant puzzelstuk,” meent de wethouder. “Dit houdt in dat je ook moet kijken naar de economische golfbewegingen. Die zijn er continu en daar moeten we ook oog voor hebben.” Van Maanen kijkt ernaar alsof dit een stoelendans is, een treintje van behoeften. “Soms ligt hier woningbouw naast de industrie. Revitaliseren levert dan kansen op voor de verduurzaming en de verdichting. Dit is een opgave voor heel de provincie Utrecht.”
Zorgen Wethouder van Maanen denkt niet in zorgen, maar in kansen. Hoewel hij zegt dat iedere kans ook een zorg is. “We moeten vooruitkijken met elkaar. Ik heb wat dat betreft wel zorgen over hoe het Rijk het Klifjaar vormgeeft. Dat is een financieringskwestie. Alle gemeenten gaan miljoenen te kort komen. Ik ben daarover op een gezonde manier bezorgd, maar er ook van overtuigd dat we er samen uit gaan komen.” Van Maanen doelt daarmee op het investeren in een sterke samenleving die het individualisme terugdringt. En op het op een gezond peil brengen van de personeelsbestanden. “We komen mensen te kort. Op alle fronten. Dat is zorgelijk voor alle sectoren. We vissen in een vijver met te weinig vis.” Daarbij is de huisvesting van internationale medewerkers een bron van zorg. “Zijn ze kort of lang hier? We hebben ze wel nodig, dus de vraag luidt: hoe gaan we ze huisvesten?”
Ondersteuning zwakkeren De gemeente Vijfheerenlanden is er ook voor om de zwakkeren te ondersteunen, meldt Van Maanen. “Dat is zeker een taak voor de gemeente. Inwoners moeten de gemeente daarin vertrouwen en om hulp durven vragen,” stelt de wethouder. “We hebben een berg aan mogelijkheden en regelingen plus ondersteuning en bijstand op tal van fronten. Wel is het zaak dat inwoners dit zelf aanslingeren en open kaart spelen. En daarnaast met beide voetjes op de vloer blijven leven. De norm is niet: wat kan de buurman, maar wat kunnen we zelf.”
Sociale samenhang Van Maanen kijkt het meest uit naar het moment dat het voor iedereen duidelijk is dat er met de gemeente positieve dingen vallen te bereiken. “Zoals ik het zie, trekken we gezamenlijk aan dezelfde kar. Dan kun je in gezamenlijkheid trots zijn op de zaken die we bereiken. En dan heb ik het natuurlijk over het langetermijn werk. Dat we over ongeveer vijftien jaar de resultaten zien. Dat we de opstoppingen bij het spoor hebben opgelost en dat er woonwijken zijn bijgekomen En ik zou graag meer sociale cohesie zien. Nabuurschap of noaberschap met een Achterhoeks woord.”
Trots Op dit moment is de ‘regeerperiode’ te kort volgens de wethouder om ergens trots op te zijn. “Maar ik ben best trots op mijn voorganger. Die heeft zich goed door alle financiële ontwikkelingen rondom de claim van Niemans Beton heen geslagen. Daardoor heb ik nog steeds allerlei mogelijkheden tot mijn beschikking. Voor mij was dat een gespreid bedje. Ik ben er zeker trots op dat Team financiën, de gemeente plus de raad de juiste beslissingen hebben genomen.”
Boodschap De slotboodschap van wethouder Ton van Maanen luidt: “Weet ons te vinden. Wees niet beschroomd. Wij zijn ook mensen. We willen laagdrempelig en benaderbaar zijn. Laten we met elkaar in gesprek blijven.”
