KAPEL-AVEZAATH - In het uitzendgebied van SRC staan talloze intrigerende gebouwen. We rijden er vaak langs en vragen ons af wat er zich achter die gevels afspeelt of afgespeeld heeft. In deze serie werpen we een verhelderend licht op een aantal van die tot de verbeelding sprekende staaltjes bouwkunst. Deel 16: Fingerprints van Jeroen Melkert.
In strikte zin is dit geen gebouw, als wel een markant maaksel en kunstwerk in het landschap. Het is een monument dat herinnert aan de introductie van elektriciteit in het dorp aan het begin van de 20e eeuw.
Mens zonder hoofd Op de hoek van de Bergakker / Zoelense straat staat dit beeld van een mens zonder hoofd met de armen uitgespreid. Het is van hout en staat op een hoofd van steen. Het is van Jeroen Melkert en heet ‘Fingerprints’. Van 1981 tot 1986 studeerde Jeroen Melkert aan de Kunstacademie in Arnhem. Tijdens zijn studie raakte hij geïnteresseerd in performances. Dankzij een beurs van het Fonds voor de beeldende kunsten kon hij grote beeldhouwwerken gaan maken. Hij combineert deze vaak met performances.
Amerikaanse eik De kunstenaar had ‘zin’ om grote beelden te maken in die periode, 28 jaar geleden. Bij het Geldersch Landschap & Kasteelen heeft hij in die tijd een grote Amerikaanse eik weten te bemachtigen. “Die heb ik toen in vieren gedeeld en van die vier delen een kunstwerk gemaakt. Bij alle vier die beelden is het hoofd van het lichaam gescheiden. Die hebben dus dezelfde thematiek,” legt Jeroen uit. “De beelden hebben ook allemaal dezelfde lijnenstructuur. Die komt overeen met onze vingerafdruk. Vandaar de naam Fingerprints.” De overeenkomst zit ook in de jaarringen in het hout. “Die geeft ook aanduidingen omtrent de identiteit. Zo kun je jaarringen ook ‘lezen’, dus de geschiedenis van de boom eruit opmaken.” Omgedraaide wereld De vier beelden zijn alle ontdaan van hun hoofd. Fingerprints in Kapel-Avezaath staat op een stenen hoofd. “Het is de omgedraaide wereld. Het hoofd is de sokkel,” licht de kunstenaar toe. Eén van de beelden uit deze serie heeft het hoofd in de schoot liggen, en ander draagt het op haar/zijn voeten en de laatste houdt het tussen zijn / haar handen. Jeroen vertelt dat hij ze alle vier heeft tentoongesteld in Arnhem. “De toenmalige wethouder van Tiel vond ze fascinerend. Voor alle dorpen en de stad was hij kunstwerken aan het inkopen. Fingerprints heeft uiteindelijk een plekje gekregen in Kapel-Avezaath. Het staat daar heel mooi met de armen wijzend op de splitsing.”
Hufterproof De kunstenaar was aanvankelijk huiverig voor de duurzaamheid van het verblijf van het kunstwerk op deze plaats. “Fingerprints was niet bepaald hufterproof, dus ik vond het heel dapper dat ze het daar wilden plaatsen,” blikt hij daarop terug. “Iemand is er later een keer tegenaan gereden. Dat heeft schade aangericht aan de onderkant van het beeld. Dat heeft ervoor gezorgd dat de benen gedeeltelijk van ander hout zijn. Dit heb ik hersteld. Dat was ongeveer in 2005. Dat weet ik niet precies meer. Voor de rest houdt het beeld het prima uit. Eikenhout kan lang mee. Het staat er tenslotte al bijna dertig jaar.”
