WEST BETUWE - In een recent Instagrambericht deelt een politieagente een aangrijpende ervaring tijdens een dienst, waarin ze slecht nieuws moest overbrengen en betrokken was bij een uithuisplaatsing. Voor velen staat een politieagent symbool voor gezag, blauwe zwaailichten en handhaving. Maar achter het uniform gaat ook een mens schuil — iemand die geraakt kan worden, snel moet schakelen tussen emoties en soms met een brok in de keel doorgaat. Juist die menselijke kant wil politie West Betuwe belichten. Het bericht biedt een indringend kijkje achter de schermen van het politiewerk.
Een agente van het basisteam deelt haar verhaal op het instagram account van politie West Betuwe. Het gaat over een late dienst die haar niet snel zal loslaten. Samen met een collega, met wie ze lang niet heeft gewerkt, start ze de avond met goede moed. “We maken de ene na de andere grap in de auto,” schrijft ze. Maar de dienst neemt al snel een andere wending.
Ze is net zo oud als mijn eigen dochter
UithuisplaatsingTijdens een spoedrit naar een ongeval krijgen ze een koerswijziging: ze worden opgeroepen voor een spoeduithuisplaatsing, waarbij hun aanwezigheid nodig is voor de veiligheid. “He getver… daar heb ik dus echt geen zin in,” schrijft ze openhartig. Niet uit onwil, maar vanwege haar achtergrond in de jeugdzorg kijkt ze op tegen deze oproep. “Een uithuisplaatsing is niet iets waar ik graag bij ben. Voordat ik bij de politie kwam, werkte ik in de jeugdzorg en ik ken dus de pijn die een uithuisplaatsing met zich meebrengt.”
Eenmaal op het adres grijpt de situatie haar direct aan. De emoties van de ouder en van de kinderen maken diepe indruk. “Het gebeurt allemaal gelukkig heel rustig, maar het oudste kind begint onbedaarlijk te huilen. Ze is net zo oud als mijn eigen dochter. Ik probeer dat idee weg te stoppen daar in huis”, schrijft ze.
Na een poosje zijn de spulletjes gepakt, volgt er nog een emotioneel afscheid en verlaten we de woning
Het oudste kind vertelt aan de politie agente dat ze bang is. “Dat snap ik wel als er ineens allemaal volwassenen én politieagenten in je huis staan. Ik loop even naar haar toe, hurk bij haar en zeg dat ze voor ons niet bang hoeft te zijn. Ik bevestig nogmaals dat de mensen van de hulpverlening goed voor haar gaan zorgen. Haar tranen verdwijnen even, ze haalt dapper adem en haar blik verzacht. Dan gaat ze haar belangrijkste spulletjes pakken.”
Tijdens de uit huis plaatsing blijft het rustig in het huis. “Ondertussen komt de ouder ook wat tot rust. Na een poosje zijn de spulletjes gepakt, volgt er nog een emotioneel afscheid en verlaten we de woning.”
Wederom een adres waar iemands leven op z’n kop wordt gezet
Slecht nieuws gesprekNa een emotioneel afscheid verlaat het team de woning. Maar rust is er nauwelijks: een nieuwe melding komt binnen. Ze worden gevraagd om slecht nieuws te brengen aan een familie waarvan een dierbare is overleden. “Wederom een adres waar iemands leven op z’n kop wordt gezet.”
Na dit vervelende gesprek rijden de twee agenten terug naar het bureau. “We zijn blij dat het einde diensttijd is. We hebben genoeg emotioneel geladen meldingen gehad voor vandaag.”
