TIEL - Jeffrey, alias de Tielse hondenman, heeft na een leven van twaalf jaar op straat en in tenten, een eigen woning. Deze staat op schootsafstand van de plaats waar hij tot begin van deze maand zijn tent had staan. Op een schaal van 1 tot 10 is Jeffrey er voor een 9,5 blij mee. "Mijn geluk is pas compleet als ik zie dat mijn honden aan onze nieuwe woning en omgeving gaan wennen."

De Tielse hondenman is enorm te spreken over de medewerking die hij heeft gehad van woningbouwcorporatie Kleurrijk Wonen. "Het is een experiment," benadrukt Jeffrey. "Als het met mij lukt, dan zit er een kansje in dat ze in de toekomst meer daklozen op deze manier helpen." De Tielse hondenman zegt over zichzelf dat hij een lieve jongen en anders dan andere daklozen is. "Daarom zijn ze fan van mij."

Nieuwe start
Na een daklozenbestaan van twaalf jaar is er voor Jeffrey een eind gekomen aan dit gedeelte van zijn levensreis. In zijn leven als dakloze heeft hij veel tegenwerking op zijn pad gevonden. "Toch ben ik altijd positief gebleven en heb ik mijn werk als activist voortgezet. Op bijna iedere prullenbak in Tiel staat wel een afbeelding van mij. Veel mensen vinden mij inspirerend. En eerlijk gezegd denk ik dat het weinig mensen gegeven is om na te doen wat ik de afgelopen twaalf jaar heb gedaan." Nu heeft Jeffrey zijn felbegeerde, eigen woning in een buitenwijk van Tiel. "Hiermee heb ik rust gekregen, ook voor mijn honden. Die zijn alles voor me. Ik ben zelfs ooit gevlucht naar het buitenland omdat ze de honden van mij wilden afnemen. Nu verwen ik ze iedere dag met worst en vlees. Ik word er gelukkig van als ik mijn honden gelukkig kan maken." 

Zuipen en kinderen lastigvallen deed ik gelukkig niet

Dakloosheid doet iets met je psyche
Nu is de Tielse hondenman zijn woning aan het opknappen en tot rust aan het komen. "Twaalf jaar dakloos zijn: dat doet iets met je psyche," zegt hij over de ontwenningsfase van het zweversleven waar hij zich nu in bevindt. "Zuipen en kinderen lastigvallen deed ik gelukkig niet, dus dat draag ik niet bij me. Als ik er weer klaar voor ben, dan wil ik gewoon aan de slag. Iets betekenen voor de maatschappij. Eén van mijn honden komt waarschijnlijk snel te overlijden. Daarom heb ik bij Werkzaak om uitstel gevraagd. Daar hebben ze begrip voor." 

Eigenwaarde teruggevonden
Jeffrey vertelt dat hij in de afgelopen twaalf jaar een fanatieke blikjeszoeker is geweest. Hij was altijd aan het opruimen en deed alles wat hij vond in prullenbakken. "Nu ik zelf in een huisje zit, vind ik die prullenbakken ineens heel vies. Ik heb hierdoor het gevoel dat ik weer wat eigenwaarde heb teruggevonden. Voor mij voelt het als een verschil van dag en nacht. Ik ben ook realistisch. Het zal nog wel even duren voor ik alles uit mijn leven als dakloze van me heb afgeschud." De Tielse hondenman heeft de ambitie om, zoals hij dit zelf omschrijft, 'een fatsoenlijk mens' te worden. "Gewoon met een gezinnetje enzo. Mijn activisme heeft me geregeld op de rand van landelijke bekendheid gebracht. Intussen weet ik dat ik in Tiel een bekende figuur ben. Soms krijg ik wel eens een scheldpartij te verduren. Maar veel vaker krijg ik complimenten over hoe ik met mijn honden omga en er onvoorwaardelijk voor ze ben."

Wat geld betreft zou je een dakloze links moeten laten liggen

Wel goederen, geen geld
Uit de buurt heeft Jeffrey veel hulp en goederen ontvangen. "Mensen bleven maar komen met spullen," zegt hij over de hulpvaardigheid van zijn buurtgenoten. "Ze bieden mee ook geld aan. Dat wil ik perse niet aannemen. Dat deed ik als dakloze ook nooit, want dan kom je er nooit uit. Bedelen is nooit een oplossing. Wat dat betreft zou je een dakloze links moeten laten liggen. Anders maakt hij of zij zich afhankelijk van giften, terwijl je zelf je handen uit de mouwen moet steken." Jeffrey sluit vanuit zijn nieuwe, veilige haven een roerige periode af. "Mijn mediaverhaal is nu ook ten einde. Alle aandacht en publiciteit heeft me een zeker bestaansrecht gegeven. Daar kijk ik met dankbaarheid op terug. Daarnaast zie ik mijn toekomst weer zonnig tegemoet."